I sprawy różne.

Ciąg dalszy docierania się z tym małym narwańcem.

Wiem już jedno - kolarka to nie cross na większych kołach. To mały narwaniec, który przy najmniejszym ugięciu łokcia od razu przenosi mnie na drugi koniec chodnika. Wystarczy że się przechylę i już leci łukiem. Wystarczy że zrobię COKOLWIEK od pasa w góre. I na dodatek ma nieustanna tendencję do przyspieszania - gdzie tylko jest choć trochę z górki.

NARESZCIE.

Nareszcie jadę już swoim własnym rowerem. Moje życie wraca na stałe (choć sporo węższe ;) ) tory. Mam swój rower - zwinny, leciutki. Nareszcie.

Ostatnia moja jazdą Koliberkiem, więc ile sił w nogach, niech się chłopak naszaleje na koniec ;)
Powrót autobusem (w międzyczasie przedstawienie teatralne, bardzo fajna komedia o femme fatale w wykonaniu teatru lwowskiego).

Ku pamięci - zdjęcie Koliberka

Romet Wagant zwany Koliberkiem © yoasia

Cel główny - biblioteka na Rokitnicy celem zwrócenia książek i zapłaty "datku na rzecz biblioteki" ;)
Po drodze minęłam na chodniku i TAKIE PRZĘPIĘKNE, IMPONUJĄCE (proszę koniecznie zwrócić uwagę na przedni błotnik)

Motocykl przez duże M © yoasia

(a jaki musi być ten Mężczyzna który coś takiego sobie wyszykował....eeeeeech...ech :D )

Oddałam książki, zapłaciłam datek. Skoro już zapłaciłam te 10 zł to niech mam jakąś przyjemność i wzięłam legendarne "Smażone, zielone pomidory". I wracając ścieżką rowerową stwierdziłam, że niech mam jakąś przyjemność, skręciłam w pola, walnęłam się na miedzy z takim widokiem...

Pejzaż błogiego lenistwa © yoasia

Na dodatek okazało się, że błękitna karoseria koliberka przyciąga motyle z całej okolicy. Przez ponad pół godziny kręcił się paź królowej...

Motyl na moim rowerze © yoasia

potem cytrynek (ale już musiałam się zbierać)

A na koniec o sprawach poważnych. Za pieniążki od mojej mamy, za pomocą kolegi i odrobinie szczęścia udało mi się nabyć na allegro wymarzoną kolażówkę i to na dodatek Peugeota (który wg kolegi jest mercedesem wśród kolarek...). Dowiedziałam się także, że właściciel Koliberka (który miał go przez jakieś 20 lat) tęskni za nim troszkę. Biorąc pod uwagę wiek, świergoty, sentyment wyszło tak:
----------------------------------------------------------------------
stateczny Koliberek wraca dzisiaj na spokojną emeryturę do swojego właściciela, ja wyjeżdżam na 3 dni do Warszawy a po powrocie odbieram (już pewnie z magazynu w pracy) gniewnego Peugeot'a. Może już nie "młodego gniewnego" - ale ja zawsze lubiłam dojrzałych mężczyzn to i rowery też lubię ;)
-----------------------------------------------------------------------

Trening z adrenalinką.

Jeszcze większą niż wczoraj, gdyż wyjechałam już nie 8:30 a 8:40.
Zdążyłam - wpadłam do pokoju za 2 minuty 9-ta.

Trening z adrenalinką.
Otóż celem wzmożenia dyscypliny ustalono iż DOKŁADNIE o godzinie 9-tej (górny zakres w którym powinni wszyscy być w pracy) kierownik musi wysłać do kadr maila z informacją ilu pracowników jest.
No i urządziłam sobie taką adrenalinkę - a mianowicie wyjazd 8:30 (a dojazd łącznie z czekaniem na światłach zajmuje mi 35 min ;) ).
Udało się - wpadłam do pokoju za 5 minut 9 :)

W skrzynce na listy oczekiwany od 2 tyg. list z policji. Otwieram, czytam pierwszą kartkę - decyzja o rozpoczęciu dochodzenia, druga kartka - postanowienie o umorzeniu ("niewykrycie sprawców przestępstwa"). Koniec.

Rodzice niestety zupełnie nie zrozumieli mojej tragedii kradzieży roweru. "Eeeee taaam, nie ciebie jedną okradli z roweru...", "No widzisz i to jest kara za włóczenie się po knajpach". Na koniec moja kochana mama niespodziewanie podeszła do szafki i wyjęła ze swojego futeralika kilka banknotów - "Masz dziecko, kup sobie nowy rowerek....". Wzruszyłam się autentycznie :)