Czyli wieczorny powrót do pracy po zapomnianego pendrive'a - na którym były obiecane na jutro filmy. Bardzo orzeźwiająca wycieczką w deszczu i na hurra przez kałuże :)

Nadal czuć wiosnę w powietrzu :)

Niestety fatalna dieta ostatnich dni (kluski i chleb z miodem) dala o sobie znać i w połowie treningu nagle doznałam gwałtownego uczucia głodu, 200m później jakby mi nóżki ugięło i musiałam wyskoczyć z wody, zakończyć trening i co sił pognać do McDonalda - żeby się NAJEŚĆ.

Dzień trudny bardzo, bo kończyłam wniosek na konkurs projektów rozwojowych - wyjechałam z pracy przed 18-stą, potem jeszcze wieczorem musiałam podjechać do kolegi (który jest na urlopie) po podpis. Ale za to jaka wiosnę czuć w powietrzu - coś pięknego. I jak ciepło....

Na "To skomplikowane" - super popołudnie - dawno się tak serdecznie nie uśmiałam.

Takie życie, w jednym roku spędza się ten dzień z tulipanem w jednej ręce i przystojnym mężczyzną w drugiej, a w innym - na rowerze... 2010 to u mnie ten drugi rok.
Ale życzenia walentynkowe złożyłam - a jak! Podpinam rower pod Platanem, klepię w siodełko żeby na mnie czekał i słyszę gromkie zapewnienie "Będzie na oku!". Patrzę a na ławeczce pod obok szklanego wejścia siedzi 3 Artystów popijających walentynkowe piwo. Podziękowałam a potem oprócz czekoladek dla koleżanki, kupiłam tabliczkę Wedlowskiej czekolady, wręczyłam im, podziękowałam z rower i złożyłam życzenia Walentynkowe - a jak! :)

Potem powłóczyłam się z mym jedynym aktualnie "prawdziwym mężczyzną" po takim o to cudnym parku

Park Dubiela zimową porą © yoasia

I pojechałam z wisienkami w spirytusie do koleżanki dalej składać życzenia.

[b]Z zaciśniętymi zębami przejechałam podły i rozjeżdżony łącznik m. moją ulicą a drogą prowadzącą na Maciejów, potem z duszą na ramieniu pokrytą śniegiem, na szczęście rzadko uczęszczaną drogę i wjechałam do lasu. I od razu spotkała mnie nagroda - 2 sarny i to zaraz przy wjeździe. Niestety jak to sarny - uciekły zanim zdążyłam wyciągnąć aparat. Z nadzieją na ramieniu pojechałam w boczną ścieżkę, niestety ścieżka była paskudna, saren nie było, więc wróciłam na główną drogę.

I za kilka zakrętów spotkała mnie następna nagroda - taki oto widok - żywcem jak z legendarnej Narnii:

Las na Maciejowie © yoasia

I pognałam sobie w tą moją Narnię. Jak tylko zobaczyłam jakąś w miarę przejezdną boczną - pierwszy odpoczynek zrobiłam przy tej oto polanie:

Polana - las na Maciejowie © yoasia

Zapatrzyłam się, poprzypominałam sobie z sentymentem co w takiej ambonce kiedyś mi się zdarzyło robić.... żywiąc głęboką nadzieję że mi się jeszcze zdarzy :) I skręciłam w drogę która okazała się naprawdziwszy treningiem "Jedziemy koleinką". Droga była zawalona śniegiem i na obydwu krańcach ciągneły się 2 koleiny... i tylko nimi dało się to drogę przejechać - najdrobniejsze odchylenie od kierunku oznaczało zarycie w śniegu, zrzut z roweru i od nowa....

Rowerowe agility © yoasia

Dróżka prowadziła do do miejsca budowy autostrady A1...

Autostrada A1 - Maciejów © yoasia

Zeszłam umordowana z tego roweru, stanęłam po kolana w śniegu, wyjęłam aparat zrobiłam powyższe zdjęcie a następnie wyjęłam kanapkę, wodę i dalej stojąc w tym śniegu po kolana, bo było mi już WSZYSTKO JEDNO, najadłam się i byłam w tym śniegu po kolana naprawdę szczęśliwa. Potem wsiadłam i znów trening w koleinkach. W pewnym momencie ujrzałam mężczyznę, który jak koń ciągnął przez środek lasu dwie pary sanek z dzieciorkami. "Da się tu na rowerze jeździć???" - wtedy odpaliła mi się zbawienna lampka Popisujemy się i wręcz koncertowo przejechałam ją bez jednego zarycia :)

Ogólnie sarny nie zobaczyłam już żadnej - na szczęście udało mi się aparatem upolować okaz leśnej zwierzyny - gatunek: "Mężczyzna z pieskiem"

Leśna zwierzyna © yoasia

Zagapiłam się jeszcze na koniec na tą moją Narnię....

Las na Maciejowie © yoasia

i wróciłam do domu.